STOMIA

Stomia (niekiedy nazywana też sztucznym odbytem) jest chirurgicznie wytworzonym połączeniem części jelita z powierzchnią ciała.

Najczęściej jest konsekwencją występowania nowotworu jelita grubego, chorób zapalnych, polipowatości jelita grubego czy choroby Leśniowskiego-Crohna. W przypadku nieprawidłowej pracy narządu chirurg wycina chory fragment i tworzy nową drogę wypróżniania znajdującą się na ścianie brzucha. Od tego momentu wypróżnianie oraz wydalanie gazów odbywa się przez wyłonioną stomię. Ze względu na pominięcie zwieracza zamykającego ujście jelita, nie ma możliwości kontroli wypróżnień i wydalania gazów, dlatego pacjent korzystać musi ze specjalnego worka stomijnego.

Rodzaje stomii:

Kolostomia – przetoka wyłoniona na jelicie grubym, tzw. sztuczny odbyt przez który wydalany jest uformowany stolec, ok. 1-2/dobę,

Ileostomia – przetoka wyłoniona na jelicie cienkim, w ciągu doby chory oddaje ok 1000 ml. treści jelitowej (konsystencji płynnej lub papkowatej),

Urostomia – przetoka moczowo – skórna – mocz spływa przez nią w sposób niekontrolowany.

Prawidłowa stomia:

• wystaje nieco ponad powierzchnię brzucha,

• jest wilgotna,

• ma różowo – czerwony kolor.

Na początku może być nieznacznie powiększona, ale z upływem czasu ulegnie zmniejszeniu.

Niestety często zdarza się, że u pacjenta pojawiają się problemy związane z prawidłowym zaopatrzeniem stomii. Spowodowane mogą być zmieniającymi się warunkami na brzuchu pacjenta, nieprawidłową pielęgnacją lub złym doborem sprzętu stomijnego, a także współistniejącym leczeniem, np. radioterapia lub chemioterapia.

Pielęgniarka stomijna uwrażliwia pacjenta oraz jego rodzinę na wszelkiego rodzaju zmiany, który mogą pojawić się w związku z posiadaną stomią, uczy jak prawidłowo dobrać i stosować sprzęt stomijny, prowadzi edukację pacjenta i jego rodziny w zakresie samoopieki.